اخبارومقالات روز
جاده صلح یک طرفه نیست
8 صبح : در حالی که
بی بی سی به نقل از یکی از سخنگویان طالبان گزارش داده است که این گروه حاضر به
مذاکره نیست، چرا که آن‌ها تصور می کنند که برنده میدان اند، ناتو از آغاز برنامه
ای خبر داده است که براساس آن جنگجویان سطح پایین طالبان، به ترک جنگ ترغیب می‌شوند
و به زندگی ملکی بازگردانده خواهند شد. در همین حال هفته گذشته براساس فرمان رییس
جمهور حامد کرزی، رییس دبیرخانه شورای عالی صلح گماشته شد و نیز قرار است اعضای
شورای عالی صلح نیز به زودی منصوب گردند.
پیش از این نیز به بهانه تطبیق فیصله های جرگه مشورتی صلح و آنچه که نشانه های حسن
نیت از سوی حکومت برای آغاز مذاکره با طالبان خوانده می شود، بیشتر از بیست نفر از
افرادی که به اتهام اجرای اقدامات تروریستی دستگیر شده بودند، از زندان های
افغانستان رها شدند.
مجموع این اقدامات نشانگر آغاز روند عملی مصالحه و مذاکره با طالبان است. به نظر
می رسد که این روند نه تنها از حمایت بی‌دریغ رییس جمهور افغانستان، بلکه از حمایت
ناتو نیز برخوردار است و آغاز برنامه تشویقی جدید ناتو، موید این نکته است.
متاسفانه در طول چند سال گذشته حکومت افغانستان پیوسته از مساله مصالحه و مذاکره
با طالبان دفاع و حمایت کرده است. این حمایت محض که جنبه منفی آن کمتر مدنظر سیاست‌مداران
ما بوده، باعث شده است که سوتفاهم های کلانی در زمینه مذاکره و مصالحه با طالبان
نزد افکار عمومی مردم افغانستان ایجاد شود.
در گام نخست، نگرانی اصلی، جایگاه عدالت در این روند است. متاسفانه در طول
نه سال گذشته عدم پیگرد و بازخواست جنایت کاران جنگی، ناقضان حقوق بشر و مجرمان،
معافیت از پیگرد قضایی را تقویت و در کنار آن اطمینان و اعتماد از تعهد حکومت در
زمینه تطبیق برنامه عدالت انتقالی و بازخواست از مجرمین جنگی را تضعیف و خدشه دار
کرده است. مردم افغانستان دیگر اعتمادشان را به حکومت در زمینه تطبیق عدالت از دست
داده اند و متاسفانه روند رو به رشد این وضعیت باعث شده است که از یک طرف فاصله
میان حکومت و مردم بیشتر شود و از سوی دیگر جنایت کاران جنگی، ناقضان حقوق
بشر و مجرمان فرصت این را بیابند که آزادانه و بدون هیچ هراسی از محاکمه گشت و
گذار کنند و حتا در مواردی به اعمال قدیمی و گذشته شان تداوم ببخشند. در عین حال
عدم پیگرد قضایی این افراد باعث شده است که زمینه برای انتقام گیری های شخصی در
برخی نقاط کشور گسترش یابد و امنیت روانی و فزیکی مردم دچار آسیب های جدی شود.
آغاز روند مصالحه و مذاکره در شرایطی که دولت افغانستان هیچ تعریف مشخصی از دشمنان
خود ندارد، باعث می گردد تا زمینه برای سواستفاده شماری از گروه ها و افراد، از
این روند فراهم شود. برنامه تشویقی ناتو جهت ترغیب طالبان برای دست کشیدن از جنگ و
فراهم سازی زمینه های اشتغال و بازسازی مناطق شان، این انگیزه را برای شماری از
افراد ایجاد خواهد کرد که بروند و طالب شوند تا زمینه برای اشتغال و بازسازی مناطق
شان فراهم شود. اگر این طرح ناتو عملی شود، در آن صورت بخش های گسترده ای از کشور،
به ویژه آن بخش های که در طول نه سال گذشته به دلایل مختلف سیاسی و دیگر مصلحت‌ها
از نعمت بازسازی و داشتن اشتغال محروم بوده اند، ترغیب خواهند شد تا مناطق خود را
ناامن بسازند و خودشان را طالبان معرفی کنند تا از این فرصت و زمینه استفاده کنند.
متاسفانه از مدتی به این سو تمام توجه و هم و غم دولت افغانستان بر مساله مصالحه و
مذاکره متمرکز شده و این باعث شده است تا حکومت افغانستان از وظایف حیاتی دیگرش
باز بماند. در شرایطی که عرصه های مختلفی در کشور نیاز به توجه دارد، تمرکز و توجه
محض به مساله مصالحه و مذاکره با طالبان، از یک طرف میزان نارضایتی در میان مردم ـ
مردمی که حداقل در مخالفت با دولت قرار ندارند ـ را بالا خواهد برد و از سوی دیگر،
باعث خواهد شد تا زمینه سواستفاده برای دشمنان افغانستان نیز مساعد شود، تا از این
وضعیت به نفع خود به خوبی استفاده کنند. به عنوان نمونه، دولت افغانستان در یک ماه
گذشته بیش از بیست تن از افرادی را که به اتهام اقدامات تروریستی در زندان بسر می
بردند، بدون طی مراحل قانونی دوسیه های شان از سوی محاکم کشور، آزاد کرد. این در
حالی است که بر اساس گزارش ها، در زندان های کشور کسانی به اتهام‌های مختلف در بند
بسر می برند که در محکمه نخست به یک سال زندان محکوم شده اند، اما تا طی مراحل
دوسیه های شان برای محکمه دوم، بیشتر از این مدت را سپری کرده اند. این نمونه از
یک طرف نشانگر بی عدالتی محض است و از سوی دیگر، ارجحیت بخشیدن به تروریستان و
جنایت‌کاران می باشد. این عدم تعادل و توازن هم در کوتاه مدت و هم در دراز مدت، به
اعتماد مردم نسبت به عملکردهای دولت، آسیب جدی خواهد زد و مشروعیت حکومت در دفاع
از حقوق شهروندانش را نیز زیر سوال خواهد برد.
از سوی دیگر در روند مصالحه و مذاکره، اگر ابعاد منطقه ای پدیده تروریزم از نظر
دور نگهداشته شود و یا با مصالحه و مذاکره برخورد قومی صورت گیرد، در آن صورت،
شکست این روند از آغاز قابل پیش بینی خواهد بود. متاسفانه در طول چندسال گذشته این
بی توجهی صورت گرفته است و ادامه آن باعث تبعات گسترده ای در آینده خواهد شد.
در این شکی نیست که مصالحه و مذاکره به عنوان یک ارزش، بهتر از جنگ و نظامی‌گری
است، اما این کار نباید به بهای از دست رفتن مشروعیت و اعتبار حکومت انجام شود و
جایگاه دولت را در اذهان عامه دچار تزلزل و سستی نماید. در عین حال اولویت بخشیدن
برای مصالحه و مذاکره، نباید به از دست رفتن توجه و تمرکز به دیگر عرصه های حیاتی
منجر شود و باعث بی عدالتی گردد، زیرا در آن صورت یک چنین برنامه ای از حمایت
مردمی برخوردار نخواهد بود و طبیعتا نمی تواند پایدار باشد و عملی گردد.
مجلس نماینده گان امریکا بودیجهء پیشنهادی اوباما را تصویب کرد
مجلس نماینده گان ایالات متحده امریکا 33 ملیارد دالر پیشنهاد بارک اوباما برای مصارف 30 هزارعسکر اضافی در افغانستان را تصویب کرد، اما در جریان رای مجلس معلوم شد که اعضای حزب دموکرات امریکا هم از دوام جنگ در افغانستان راضی نیستند.
پیشنهاد تعدیل ضرب الاجل خروج نیروها هر چند به تصویب مجلس نه رسید، اما 162 عضو مجلس نماینده گان امریکا برای این پیشنهاد رای دادند که در کانگرس ایالات متحده امریکا این بیشترین تعداد رای علیه جنگ در افغانستان می باشد.
در جمله 162 وکیل که علیه جنگ در افغانستان رای دادند، به استثنای 9 نفر، همه اعضای حزب دیموکرات آقای اوباما بودند. خانم نانسی پلوسی رییس مجلس نماینده گان ایالات متحده امریکا هم در جمله رای دهنده گان این پیشنهاد بود.
اعضای مجلس نماینده گان امریکا، علاوه بر بودجه نظامی در افغانستان، ملیارد ها دالر بودجه غیر نظامی را نیز ضمیمه ساختند که بعداً برای تصویب به مجلس سنا فرستاده خواهد شد. اما قبل از این که بودجه به امضا بارک اوباما رییس جمهور ایالات متحده امریکا برسد، اعضای هر دو اطاق کانگرس یعنی مجلس نماینده گان و مجلس سنا باید روی آن به توافق رسیده باشند.
مشکل دیگر بودجه پیشنهادی یکی این است که سنای امریکا تا 12 ماه جولای جلسه نمی کنند و دوم این که معلوم نیست مجلس سنا در برابر ضمیمه بودجه غیر نظامی چه تصمیم اتخاذ خواهد کرد.
قبلاً وزیر دفاع امریکا رابرت گیتس گفته بود، اگر بودجه برای مصارف 30 هزار عسکر اضافی در افغانستان تا قبل از چهارم ماه جولای تصویب نه شود، در آن صورت برای ادامه عملیات جنگ در افغانستان، باید کارمندان ملکی وظایف شان را از دست بدهند.
به نوشته آژانس خبری رویترز، هر چند جنگ افغانستان در ایالات متحده امریکا محبوبیت و حمایت خود را از دست داده است، اما جای تعجب است که مجلس نماینده گان باز هم این بودجه را تصویب کرد.
در کانگرس ایالات متحده امریکا در رای دهی برای تصویب بودجه، یک سلسله پیچیده گی ها وجود دارد. به این معنی که بخش غیر نظامی بودجه در نتیجهء 239 رای موافق در برابر 182 رای مخالف تصویب شد، در حالیکه بخش نظامی بودجه پیشنهادی به 215 رای موافق در برابر210 رای مخالف به تصویب رسید.
دیوید اوبی رییس کمیته تخصیص بودجه در مجلس نماینده گان امریکا گفت، من فکر می کنم که جنگ افغانستان یک جنگ عبث است و اگر من صلاحیت می داشتم این موضوع را هرگز به مجلس ارایه نمی کردم.
در دو هفته گذشته تغییر قوماندانان امریکایی در جنگ افغانستان و موضوع فساد اداری در حکومت آقای کرزی، اثرات ناگوار در اذهان اعضای کانگرس و سایر مقامات امریکایی ایجاد کرده است. در بودجه ایکه از سوی مجلس نماینده گان امریکا به تصویب رسید، تقریباً چهار ملیارد دالر کمک های اقتصادی برای افغانستان و پاکستان هم شامل است.
این پول علاوه از 130 ملیارد دالر است که در سال جاری از طرف کانگرس امریکا برای مصارف جنگ عراق و افغانستان تصویب شده است.
به اساس گزارش ها، تا اکنون 345 ملیارد دالر در جنگ افغانستان به مصرف رسیده است. این در حالیست که ایالات متحده امریکا در داخل به مشکلات اقتصادی و کسر بودجه مواجه می باشد.